TOLO / STULTULO

 

TOLO

Que lhe adianta, ó tolo,

ler sobre caridade e compaixão

se não as tens no próprio consolo

se isto lhe povoa o cérebro

sem morar no coração?

 

A caridade primeira é com sua tolice

caridade justa com teu próprio corpo:

amá-lo como o mais próximo,

ou não passa de sandice,

orgulho, vaidade, entendimento torto

 

Vai, dorme, descansa

o corpo agora o pede.

Vai descansar teu orgulho de criança,

Vai e se perdoa e ao sono cede!

 

STULTULO

Kion al vi profitas, ho stultulo,

legi pri karitato kaj kompato?

Ilin vi ne havas en la propra konsolo,

se tio vin loĝas en cerbro, ne viakore?

 

La unua karitato estu pri via stulteco

justa karitato al via propra korpo:

amu ĝin kiel la plej proksima,

aŭ estos nur orgojlo, frenezo,

vaneco, torda miskompreno

 

Iru, dormu, ripozu,

nun vin petas la korpo.

Ripozu vian orgojlon de infano,

Iru, vin pardonu kaj al dormo cedu!

NÃO ÂNSIA, DANÇA / NE KOR-PREMO, DANCU

 

ÂNSIA NÃO, DANCE

Ânsia não, se lança na vida:

dance com seu par

Ânsia sem par em dissipar

minha ignorância

 

Menos que ânsia desejo imenso:

aspergir a fragrância

 

Transcendência do que penso

ao que sinto

 

Menos urgência menos ânsia

mais constância

 

Ela nos seduz, a inconstância, porém,

destrói a Luz!

 

NE KOR-PREMO, SED DANCU

Ne kor-premo sin ĵetu en vivo:
dancu kun via par’.

 

Malpara kor-premo disigu

mian ignoron

 

Malpli ol kor-premo grandega deziro:

aspergi la bon-odoron

 

Transcendo de mia penso

al mia sento

 

Malpli da urĝo malpli da kor-premo

pli da konstanteco

 

Ĝi nin allogu: la nekonstanteco

detruas la Lumon!

INOMINADO / SENNOMA

 

INOMINADO

Que nome dar a essa inquietude

que nome, enfim, que nome

a me deixar insone

medo de quê, da finitude?

 

Que nome que nome

o desse desassossego

que poema que poema

produzo e me concedo

a paz sem transtorno sem dilema?

 

E essa insônia caindo de sono,

Fome sei lá de quê, mas fome,

Desafia o reino do deus Chronos

e o deus Kairós, que vem e some

que desconcerto impõe este poema?

 

A inquietude fique sem nome

sem nome o medo sem sossego

sem nome essa dor que me consome

não me envergonho de pedir arrego

ao bálsamo insolente do poema.

 

                                           SENNOMA

Kiun nomon doni al tiu malkvieteco

kiun nomon, finfine, kiun nomon

lasas min tiel sendormo

timo pri kio, ĉu de la finemo?

 

Kiun nomon kiun nomon

de tiu malkvietemo

kiun poemon kiun poemon

produktas mi min donacante

la pacon sen malordigo sen dilemo?

 

Kaj tiu maldormo falanta en dormo-fundon,

malsato pri io ajn, sed malsato,

defias la regnon de l’ dio Khronos’

kaj de l’ dio Kairos’, aperanta kaj malaperanta

kian miskoncerton imponas tiu poemo?

 

La malkvieteco restu ja sennoma

sennoma la senkvieta timo

sennoma tiu dolor’ kiu min konsumas

ne hontas mi kapitulacii

antaŭ la aroganta balzamo de l’ poemo.

QUÍMICA DA PELE - HAŬTA KEMIO

QUÍMICA DA PELE

inquietação insana incontida imotivada

iminência iluminada de invisível lanterna: 

o texto oculto a palavra perdida

quem sabe ainda se revele

na talvez poesia que a coceira expele

expande esfola encurta estica

atiça espicaça atrai repele

iminência do insabido enlouquece a química 

da pele inquieta aflita o poeta reflita

ainda que desconexo qual o fato? qual o reflexo?

HAŬTA KEMIO 

freneza malentena senmotiva malkvieto

baldaŭeco lumigata de nevidebla lanterno: 

la okulta teksto la perdita vorto

kiu scias ankoraŭ sin rivelu

tra la ebla poezio kiun la juko elĵetas 

ekspansias senhaŭtigas kurtigas etendas

instigas furiozigas allogas forpelas

baldaŭeco de io nesciita frenezigas la kemion 

de la haŭto malkvieta aflikta pripensas la poeto

kvankam malkoneksa, kiu la fakto? kiu la rebrilo?