DE VIDA
Vida me constitui nos constitui,
ruína e fluxo, sendo Vida.
Pois tudo o mais rui, flui, rui, flui, rui, flui:
Ruir, fluir nos faz a própria Vida.
Vida, minha vida e a vida tua:
Auto-eco-regulação-organísmica.
O que sou? Espiritualidade nua,
o Sopro em Terra cataclísmica!?
Vida: o Sopro feito Mistério!
Onde te achar, Vida verdadeira?
Se tiver sorte, no cemitério,
Onde a Vida ama a Vida na caveira!
PRI VIVO
Vivo tute min vin nin konstituas,
ruino kaj flukso: Vivo.
Ĉio plu ruas, fluas, ruas, fluas:
Rui, flui iĝas ni mem Vivo.
Jen Vivo mia, via Vivo kruda:
Mem-eko-regulig’-organismika.
Kio pri mi? Spiritualeco nuda
ĉi Blov’ en Ter’ kataklismika!?
Vivo: Blovo Ĝi mem Misteriejo!
Kie mi trovos vin, Vivo vera Io?
Se estos morto, en tombejo,
Kie Vivon amas Vivo en kranio!
Vivo estas papilio fughema, malkvieta kaj efemera. Ne eblas kapti ghin per vortoj. Ghi kashighas inter viaj versoj…
ResponderExcluirKio estas Vivo? Jen poezia mistero!
ResponderExcluir