INOMINADO
Que nome dar a essa inquietude
que nome, enfim, que nome
a me deixar insone
medo de quê, da finitude?
Que nome que nome
o desse desassossego
que poema que poema
produzo e me concedo
a paz sem transtorno sem dilema?
E essa insônia caindo de sono,
Fome sei lá de quê, mas fome,
Desafia o reino do deus Chronos
e o deus Kairós, que vem e some
que desconcerto impõe este poema?
A inquietude fique sem nome
sem nome o medo sem sossego
sem nome essa dor que me consome
não me envergonho de pedir arrego
ao bálsamo insolente do poema.
SENNOMA
Kiu nomo doni al tiu malkvieteco
kiu nomo, finfine, kiu nomo
lasas min tiel sendormo
timo pri kio, ĉu de la finemo?
Kiu nomo kiu nomo
de tiu malkvietemo
kiun poemon kiun poemon
produktas mi al min donacante
la pacon sen malordigo sen dilemo?
Kaj tiu maldormo falanta en dormo-fundon,
malsato pri io ajn, sed malsato,
defias la regnon de l’ dio Khronos’
kaj de l’ dio Kairos’, aperanta kaj malaperanta
kian miskoncerton imponas tiu poemo?
La malkvieteco restu ja sennoma
sennoma la senkvieta timo
sennoma tiu dolor’ kiu min konsumas
ne hontas mi kapitulacii
antaŭ la aroganta balzamo de l’ poemo.
