TOLO / STULTULO

 

TOLO

Que lhe adianta, ó tolo,

ler sobre caridade e compaixão

se não as tens no próprio consolo

se isto lhe povoa o cérebro

sem morar no coração?

 

A caridade primeira é com sua tolice

caridade justa com teu próprio corpo:

amá-lo como o mais próximo,

ou não passa de sandice,

orgulho, vaidade, entendimento torto

 

Vai, dorme, descansa

o corpo agora o pede.

Vai descansar teu orgulho de criança,

Vai e se perdoa e ao sono cede!

 

STULTULO

Kion al vi profitas, ho stultulo,

legi pri karitato kaj kompato?

Ilin vi ne havas en la propra konsolo,

se tio vin loĝas en cerbro, ne viakore?

 

La unua karitato estu pri via stulteco

justa karitato al via propra korpo:

amu ĝin kiel la plej proksima,

aŭ estos nur orgojlo, frenezo,

vaneco, torda miskompreno

 

Iru, dormu, ripozu,

nun vin petas la korpo.

Ripozu vian orgojlon de infano,

Iru, vin pardonu kaj al dormo cedu!

NÃO ÂNSIA, DANÇA / NE KOR-PREMO, DANCU

 

ÂNSIA NÃO, DANCE

Ânsia não, se lança na vida:

dance com seu par

Ânsia sem par em dissipar

minha ignorância

 

Menos que ânsia desejo imenso:

aspergir a fragrância

 

Transcendência do que penso

ao que sinto

 

Menos urgência menos ânsia

mais constância

 

Ela nos seduz, a inconstância, porém,

destrói a Luz!

 

NE KOR-PREMO, SED DANCU

Ne kor-premo sin ĵetu en vivo:
dancu kun via par’.

 

Malpara kor-premo disigu

mian ignoron

 

Malpli ol kor-premo grandega deziro:

aspergi la bon-odoron

 

Transcendo de mia penso

al mia sento

 

Malpli da urĝo malpli da kor-premo

pli da konstanteco

 

Ĝi nin allogu: la nekonstanteco

detruas la Lumon!

INOMINADO / SENNOMA

 

INOMINADO

Que nome dar a essa inquietude

que nome, enfim, que nome

a me deixar insone

medo de quê, da finitude?

 

Que nome que nome

o desse desassossego

que poema que poema

produzo e me concedo

a paz sem transtorno sem dilema?

 

E essa insônia caindo de sono,

Fome sei lá de quê, mas fome,

Desafia o reino do deus Chronos

e o deus Kairós, que vem e some

que desconcerto impõe este poema?

 

A inquietude fique sem nome

sem nome o medo sem sossego

sem nome essa dor que me consome

não me envergonho de pedir arrego

ao bálsamo insolente do poema.

 

                                           SENNOMA

Kiun nomon doni al tiu malkvieteco

kiun nomon, finfine, kiun nomon

lasas min tiel sendormo

timo pri kio, ĉu de la finemo?

 

Kiun nomon kiun nomon

de tiu malkvietemo

kiun poemon kiun poemon

produktas mi min donacante

la pacon sen malordigo sen dilemo?

 

Kaj tiu maldormo falanta en dormo-fundon,

malsato pri io ajn, sed malsato,

defias la regnon de l’ dio Khronos’

kaj de l’ dio Kairos’, aperanta kaj malaperanta

kian miskoncerton imponas tiu poemo?

 

La malkvieteco restu ja sennoma

sennoma la senkvieta timo

sennoma tiu dolor’ kiu min konsumas

ne hontas mi kapitulacii

antaŭ la aroganta balzamo de l’ poemo.

QUÍMICA DA PELE - HAŬTA KEMIO

QUÍMICA DA PELE

inquietação insana incontida imotivada

iminência iluminada de invisível lanterna: 

o texto oculto a palavra perdida

quem sabe ainda se revele

na talvez poesia que a coceira expele

expande esfola encurta estica

atiça espicaça atrai repele

iminência do insabido enlouquece a química 

da pele inquieta aflita o poeta reflita

ainda que desconexo qual o fato? qual o reflexo?

HAŬTA KEMIO 

freneza malentena senmotiva malkvieto

baldaŭeco lumigata de nevidebla lanterno: 

la okulta teksto la perdita vorto

kiu scias ankoraŭ sin rivelu

tra la ebla poezio kiun la juko elĵetas 

ekspansias senhaŭtigas kurtigas etendas

instigas furiozigas allogas forpelas

baldaŭeco de io nesciita frenezigas la kemion 

de la haŭto malkvieta aflikta pripensas la poeto

kvankam malkoneksa, kiu la fakto? kiu la rebrilo?

DEBULHAR - DISGRAJNIGO

 

DEBULHAR

Se trago ainda

no cesto das minhas colheitas

os grãos do milho debulhado

 de tantas antigas espigas

na esperança oblíqua

de renovado pão, patético constato

o não-saber amealhado

de tantas infrutíferas colheitas

qual pele solta debulhar

em busca do grão ilusório

da inglória imperfeição.

Quero a humilde aceitação

que meu saber provisório

convive com o saber absoluto.

 

Só na humilde aceitação

do tempo sábio da natureza

posso me mover sem esforço

do fragmento que estou

no alfa-ômega ao diamante Eu Sou!

DISGRAJNIGI

Se ankoraŭ mi portas

en la kesto de miaj rikoltoj

la grajnon de la disgrajniga maizo

de tiomaj antikvaj spikoj

en la oblikva espero

de renoviga pano, 

patosa mi konstatas

la troŝpara ne-scio

de tiomaj senprofitaj rikoltoj

kia malligita haŭto disgrajnigi

serĉe de la iluzia grajno

de la sen-glora neperfekteco.

Mi volas la humilan akcepton

pri tio ke mia provisora scio

kunvivadas kun la absoluta scio.

 

Nur en la humila akcepto

de la saĝa tempo de la naturo

mi povas leĝera moviĝi

de la fragmento kie nun mi estas

en la alfa-omego al la diamanto Mi Estas!

CHAMA TRINA / TRINO FLAMO

 

CHAMA TRINA

Inspiro Luz, retenho Vida, exalo Amor!

Inspiro oito, retenho oito, exalo oito,

Sempre que d'Isso me lembrar

Reluz – rebrilha a fé

Oito – o infinito ao se deitar

Infinito – o oito já de pé

Luz, Vida, Amor – meu Altar

Confio assim no que vier!

 

Exalo Amor, retenho Vida, inspiro Luz!

Inspiro e conto de um a oito,

Sempre d’Isso a me lembrar

Rebrilha em luz a minha fé

No Infinito me deito a repousar

Oito minutos comigo em comunhão

Luz Divina, Vida Una, o Amor amar

E Ser na Luz como ressurreição!

 

TRINO FLAMO

Mi inspiras Lumon, retenas Vivon, elspiras Amon!

Mi inspiras ok, retenas ok, elspiras ok,

Ĉiam pri Tio memoras mi

Relumas – rebrilas la fid’

Okto – Infinito kuŝanta ja

Infinito – ok surpiede ja

Lum’, Viv’, Am’ – mia Altar’

Mi fidas je kio okazis ja!

 

Mi elspiras Amon, retenas Vivon, inspiras Lumon!

Mi inspiras kaj kalkulas unu al okto,

Ĉiam pri Tio memoras mi

Rebrilas lume mia fid’

Sur Infinito mi kuŝas en ripoz'

Ok minutojn ĉe mi en komuni’

Dia Lum’, Unu Viv’, amas Am’

Kia resurekto mi Estas Lum’!

LIBERA / LIVRE

 

LIBERA

Libera je ajna ligo je ajna tempo

mi pace foriras libera el pasinteco

libera el estonteco mi vivas kaj spiras

en ĉi tiu estanteco eterna senfina

malobstina el pasintaj kontraktoj

nun mi vivas mian propran vivon

miajn proprajn aktojn

respondece pri tiu pardono en mi

naskiĝinta libera sen ajna ligo

al estinta tempo do al pasinteco

de num mi vivas en hodiaŭa nuneco

Tiel estu! Tiel estas!

Farite estu laŭ la Dia graco!

 

LIVRE

Livre de qualquer ligação a qualquer tempo

em paz me vou e assim não piro

livre do passado livre mesmo do futuro

eu vivo e aqui respiro aqui mesmo no presente

eterno sem fim nenhuma obstinação

a contratos passados vivo agora

agora vivo a minha própria vida vivo

meus próprios atos

responsável por esse perdão nascido em mim

agora nascido livre sem qualquer ligação

ao passado, então, agora vivo no agora

hoje vivo no agora, agora vivo o instante

Assim seja! Assim é!

Está feito o instante meu

segundo a graça de Deus!

PUDICÍCIA / SEKS-HONTO

 

PUDICÍCIA

Certeira pergunta em seta

o alvo mira e acerta

leitora, se sabe responda:

será que o poeta punheta?

 

Da pergunta não se esconde

não se altera ou se perturba

leitora, a seminal pergunta:

poeta enfim se masturba?

 

Sêmen semente poema

o poeta extrai no ato

o ritmo é o estratagema?

 

Não briga de tão pacato

mesmo que no gozo gema

seu gemido é seu recato!

 

SEKS-HONTO

Saĝa demando saga

la celon celas kaj trafas

legantin’, se vi scias diru:

poeto ĉu sin masturbas?

 

De la demando ne sin kaŝas

ne ŝanĝiĝas, perturbiĝas,

legantin’, jen demando tute sema:

poeto ĉu sin masturbas?

 

Semo semino poemo

la poeto ion tuj eltiras

la ritmo ĉu artifiko?

 

Tro pacema li ne batalas

eĉ se volupte li ĝemu

sia ĝemo jen singardo!