POEMO NOKTUO BLUA - POEMA CORUJA AZUL

 

POEMO NOKTUO BLUA

forfuĝas ribele nokto blua
dum poemo skuas ien. kien? 
elfluo bruas brua brue
enue teda noktuo pledas:
nur nokte mi videtas
dum subsune mi blindegas
ho ve! nia vivo min ridigas:
ju pli miaj okuloj malfermetas
des pli misdorme mi dormetas

noktuo do klarigas:
vidinte min oni imagis min simbolo
pri saĝo, klarmenso, eĉ lerteco
ju pli saĝon deziras mia volo
des pli stulte dormemas tia eco

jen do noktuo iĝas mi:
sendorme mi verson persekutas
ĝis kiam poemon oni aŭskultu
- senlume kaj blinde mi baraktas
dum ribele poemo blue skuas...
mi bele tion verke misredaktas
forfuĝe bele-ribele nokto noktue bluas 

********************

POEMA UMA CORUJA AZUL EM FUGA

rebelde em fuga a noite azula

poema ginga se esvai
no frufru o fluir... pra onde vai?
tédio coruja mocho muxoxo:
só à noite vislumbro tanto sol me cega
- eta vidinha besta a nossa!

tanto mais olhos semiabertos
mais o cochilar semi desperto
nota de esclarecimento da coruja
no imaginário humano símbolo
de mente clara sabedoria até esperteza
quanto mais sabedoria quer
mais estúpido o cochilo na incerteza

quanto de coruja tenho sido!
maldormido um verso persigo
até que um poema se escute
- cego no escuro às apalpadelas
nisso o poema azul me escapa...
redijo esta beleza maltratada
fogem sabedoria noite coruja poesia